Maniok - na surowo nie jemy!

W większości angielskich miast, podobnie jak i z resztą w Polsce są targi, na których możemy kupić warzywa z całego świata, świeże ryby i owoce morza.

Któregoś dnia na jednym ze stoisk z afrykańskimi warzywami natknęłam się na cassave. Nie miałam pojęcia co to jest, zaryzykowałam i kupiłam. Dopiero w domu po sprawdzeniu u wujka Google okazało się, że kupiłam maniok.

Są to niezbyt zachęcająco wyglądające brązowe bulwy o chropowatej skórze. Wewnątrz natomiast mają śnieżnobiały kolor.

Maniok pochodzi z Ameryki Południowej, ale ze względu na niewymagające warunki do uprawy szybko rozprzestrzenił się na inne kontynenty. Maniok znajduje się na trzecim miejscu po pszenicy i ryżu jako najpopularniejszy składnik diety ludzi na całym świecie.  

Najwięcej manioku uprawia się dziś w Nigerii. Popularnym daniem z manioku w Nigerii jest eba. Eba to gęsta papka z mąki maniokowej. Nigeryjska eba to to samo co fufu w środkowej Afryce, ugali w Kenii i pap w RPA. Co kraj to inna nazwa.

Maniok nie nadaje się do spożywania na surowo, ze względu na zawartość cyjanku. Zjedzenie surowego manioku może spowodować zatrucie pokarmowe lub doprowadzić do choroby zwanej konzo albo mantakassa, powodującej paraliż. Po obróbce termicznej, a więc ugotowaniu lub usmażeniu możemy śmiało go jeść. Przed gotowaniem można go również namoczyć w wodzie na całą noc.

Ma kremową konsystencję i w smaku przypomina ziemniaka. Smak manioku jest dość mdły i mączysty, ale bardzo dobrze pasuje do sosów, a gotowany w zupie przejmuje jej smak.

Można przygotować z niego wiele potraw – puree, frytki.

Jest żródłem węglowodanów i przyrządza się go na rozmaite sposoby.

Mąka z manioku to kassawa – skrobia to tapioka. Tapioki używamy do zagęszczania sosów oraz musów, wyrobu kisieli. 

Z manioku możemy uzyskać również kaszę nazywaną farina. Aby ją uzyskać należy maniok prażyć, często mieszając, aż otrzymamy konsystencję kaszy.

Liście manioku przypominają wyglądem liście marihuany. W Brazylii z liści manioku przygotowywuje się bigos. Żeby liście manioku nie zawierały trucizny, trzeba je gotować aż 8 dni.

Zabierając się za przygotowanie manioku trzeba mieć przede wszystkim ostry nóż. Skóra jest bardzo twarda. Najłatwiej zestrugać skórę i odciąć końcówki. 

Zachęcam Was do spróbowania tego warzywa!

W Polsce maniok oraz jego przetwory można kupić poprzez sklepy internetowe ze zdrową żywnością.

A tak wyglądają frytki z manioku:

Smacznego (do)solonego!